Dit is een voorstelling uit het archief van Holland Festival
Je houdt je adem in als je zeven performers ziet tuimelen, dansen en klimmen in een 360 graden draaiend huis. In een mix van acrobatiek, dans en muziek zet het Zwitserse gezelschap Zimmermann & de Perrot alledaagse situaties in een ander perspectief, vergroot ze uit, zet ze op hun kop en drijft ze op de spits. In Hans was Heiri, wat zoveel betekent als ‘lood om oud ijzer’, gaat het om de mens die altijd anders wil zijn, maar in essentie niet zo veel van anderen verschilt. Met een uitgekiend gevoel voor humor en timing verbeeldt het gezelschap op luchtige wijze hun wonderbaarlijke universum. Virtuoos fysiek theater voor iedereen vanaf 10 jaar.
'Een betoverende combinatie van circus en theater, met veel fantasie en humor.'
VPROEin wundersames Stück, schwebend zwischen Poesie, Tragik und Humor.
Vogue (Duitsland)Achtergrondinformatie
Het Zwitserse duo Zimmermann & de Perrot maakt al sinds eind jaren negentig virtuoos fysiek theater waarin ze hun verwondering over de mens en zijn wereld verbeelden. Zimmermann is de acrobaat en de danser; De Perrot de muzikant, de meester van de draaitafels. Beiden zijn samen verantwoordelijk voor de choreografie van hun stukken. Ze noemen het theater, omdat ze er geen beter woord voor kunnen verzinnen, maar conventioneel theater is het geenszins. Hun stukken zijn gebaseerd op precieze observaties, grappige herhalingen en alledaagse situaties die – vaak letterlijk – in een heel ander perspectief worden gezet. Hierbij zijn rekwisieten en acteurs vaak verrassend uitwisselbaar. De mens met al zijn kwetsbaarheden en tegenstrijdigheden staat centraal in hun voorstellingen. De karakters die ze ten tonele voeren worden telkens weer in de meest onmogelijke situaties gedwongen.
Hoe fysiek hun theater ook is, en hoe luchtig en humorvol hun benadering, aan elke voorstelling ligt behalve vele uren noeste arbeid ook altijd een dieper filosofisch vraagstuk ten grondslag. In Hans was Heiri gaat het over de mens en zijn drang om anders dan de ander te willen zijn, niet te willen opgaan in de massa. Tegelijkertijd heeft die mens daardoor niet het vermogen om z’n gevoelens te delen met andere mensen, waardoor we met z’n allen samen eenzaam blijven.
Hans was Heiri, wat zoveel betekent als ‘lood om oud ijzer’ of ‘veel van hetzelfde’, begint met een sequentie waarin poppen van de spelers langzaam, bijna magisch tot leven komen en veranderen in de spelers zelf. Dan verschijnt het pièce de résistance van de rekwisieten op het toneel: een huis dat 360 graden in de rondte draait als een gigantisch rad van fortuin, dat is ingedeeld in vier kamertjes. De zes performers moeten in hun kamertjes letterlijk en figuurlijk op de been zien te blijven, terwijl het reuzenrad maar ronddraait als een wereld die met deze sterfelijke zielen geen enkele rekening wenst te houden. De stuk voor stuk virtuoze acrobaten botsen tegen wanden en meubels, lopen over muren en plafonds of moeten zich vasthouden in de meest precaire balansoefeningen om niet naar beneden te storten. Al snel vallen ze – alweer letterlijk en figuurlijk - bij elkaar binnen en ontstaan er komische, hilarische, pijnlijke en zelfs zeer aangrijpende situaties, waarin de zes performers adembenemend kunst- en vliegwerk koppelen aan moderne dans, slapstick en een uitgekiend gevoel voor humor en timing.
Soms ook staat het rad even stil, zoals in een scène waarin een yogi een stoomcursus bikram yoga geeft en de performers er alles aan doen om zo snel mogelijk in harmonie met zichzelf te komen, tot het rad onverwacht weer draaien gaat en er weinig meer overblijft van de innerlijke rust die ze nastreefden. Het is een van de vele geestige en aangrijpende scenes in dit adembenemende spektakelstuk dat ons er telkens weer aan herinnert dat wij slechts een paar kleine stipjes zijn op deze enorme aarde. Dat de wereld gewoon door blijft draaien en dat wij er maar het beste van moeten zien te maken. En dat we daarin gelukkig niet alleen staan. We zitten immers allemaal in hetzelfde schuitje – correctie: reuzenrad.
Biografieën
Zimmermann & de Perrot is een onafhankelijk Zwitsers theatercollectief dat wordt geleid door Martin Zimmermann en Dimitri de Perrot, bijgestaan door een team van zo’n veertig acrobaten, dansers, acteurs, technici en andere medewerkers. Het gezelschap maakt zeer fysiek en onconventioneel theater, waarin humor en acrobatiek hand in hand gaan. Centraal in hun voorstellingen staat steeds de individuele mens met al zijn kwetsbaarheden en tegenstrijdigheden. Martin Zimmermann en Dimitri de Perrot werken al sinds 1999 samen in het theater, toen ze onder de naam MzdP hun eerste voorstelling Gopf op het toneel brachten. Daarna volgden Hoi, Janei en Anatomie Anomalie – de laatste voorstelling onder de naam Compagnie Anomalie. Sinds 2006 heet hun collectief Zimmermann & de Perrot en creëerden ze Gaff Aff, Öper Öpis, Chouf Ouchouf en Hans was Heiri, wat in 2011 in première ging. Zimmermann & de Perrot werden in 2009 onderscheiden met de Zwitserse Prijs voor Choreografie. Daarnaast wonnen ze onder meer de Culturele Aanmoedigingsprijs van het kanton Zürich in 2010, de Zwitserse Prijs voor Design in 2008, 2010 en 2011 (in de categorie decorontwerp) en de Zwitserse Innovatieprijs in 2008.
Dimitri de Perrot werd in 1976 geboren in Neuchatel in Zwitserland. Na het Kunstgymnasium in Zürich te hebben doorlopen ontwikkelde hij zich als autodidactisch muzikant en componist. In 1998 ging hij zich op het theater richten.
Martin Zimmermann werd in 1970 geboren in Winterthur in Zwitserland. Hij studeerde decorontwerp aan het Centre National des Arts du Cirque (C.N.A.C) in Frankrijk. In 1998 keerde hij terug naar Zürich en werkt sinds die tijd als choreograaf en regisseur in het theater.
Credits
- concept, regie en toneelbeeld
- Zimmermann en de Perrot
- compositie
- Dimitri de Perrot
- choreografie
- Martin Zimmermann
- dramaturgie
- Sabine Geistlich
- gecreëerd met
- Tarek Halaby
- Dimitri Jourde
- Dimitri de Perrot
- Gaël Santisteva
- Mélissa Von Vépy
- Methinee Wongtrakoon
- Martin Zimmermann
- constructie decor
- Ingo Groher
- Christiane Voth
- Théâtre Vidy-Lausanne
- kostuums
- Franziska Born
- licht
- Ursula Degen
- geluid
- Andy Neresheimer
- oeil extérieur
- Eugénie Rebetez
- zangcoach
- Marcel Fässler
- yogaleraar
- Dominique Müller
- lichtregie
- Catherine Rutishauser
- geluidsregie
- Andy Neresheimer
- stage manager
- Roger Studer
- stage regie
- Jan Olieslagers
- technische productie
- Ursula Degen
- communicatie
- Franziska Martin
- administration, boeking
- Alain Vuignier
- internationaal producent
- Claire Béjanin
- productie
- Verein Zimmermann en de Perrot
- coproductie
- Athens en Epidaurus Festival
- Düsseldorf Festival
- ECT/SCT Scène Catalane Transfrontalière – Théâtre de l’Archipel (Perpignan) en El Canal
- Centre d’Arts Scéniques (Salt)
- Equinoxe, scène nationale de Châteauroux
- Espace Jean Legendre
- Théâtre de Compiègne
- International Istanbul Theater Festival
- La Filature, scène nationale de Mulhouse
- Le Lieu Unique, scène nationale de Nantes
- Le – Maillon, Théâtre de Strasbourg – scène européenne
- Le Volcan – scène nationale du Havre
- Les Théâtres de la Ville de Luxembourg
- Migros culture percentage
- Movimentos Festwochen der Autostadt in Wolfsburg
- Théâtre de la Ville, Paris
- Fondazione Campania dei Festival – Napoli Teatro Festival Italia
- Théâtre Vidy-Lausanne
- Zürcher Theater Spektakel
- met steun van
- Ernst Göhner Stiftung
- SSA – Swiss society of authors
- met dank aan
- Theater Neumarkt, Zurich